Ömürden Bir Gün Gitti
Bir dal çiçek dermeden
Ömürden bir gün gitti Güneş yüzü görmeden Ömürden bir gün gitti Dostları bekleyerek İçten âhlar cekerek Ufuklara baktım hep Ömürden bir gün gitti Ne huzuruna erdim Ne gül yüzünü gördüm Günün sonuna vardım Ömürden bir gün gitti Bir çözülmez bilmece Karışmış gündüz gece Görünmez bir işkence Ömürden bir gün gitti İbrahim Taşdemir |