YILLARIM
Gülmeyen kaderle baş başa kaldım
Çileli ömrümün sonuna geldim Eleme kedere hep yoldaş oldum Bırakın gideyim Dargın yıllarım Kime söyleyim ben derdimi kime Gelmesin gerek yok deyin Hekime Hep hasretlik düştü benim payıma Bırakın gideyim Sürgün yıllarım Tutunduğum dallar elimde kaldı Gurbet çoook şeyimi elimden aldı Parelerim dört bir yana dağıldı Bırakın gideyim Kırgın yıllarım Güler’mi hiç Yüreğinde dert olan Nasıl güler gözlerine yaş dolan Viran oldu ömrüm perişan Talan Bırakın gideyim Vurgun yıllarım Zalim kader koşa koşa yoruldum Çok bulanık aka aka duruldum Onun gibi bir kalpsize vuruldum Bırakın gideyim Durgun yıllarım Mehmet Dağal bitmiyor’ki yollarım Kutlubey’ime erişmiyor Kollarım Konuşmuyor sustu Mahzun dillerim Bırakın gideyim Yorgun yıllarım Mehmet Dağal |
Kalemine yüreğine sağlık.
Güzel Eserini,
Can-ı Gönülden Kutlar,
Tebrik ederim.
Selâm ve Duâ ile.