YORGUNUMÇOK YORGUNUM, AŞK YORGUNU DEĞİL, YOL YORGUNUYUM DOSTLARIM... HAYLİ UZUN BİR YOLUN YORGUNU. İSTEMİYORUM GÜNEŞİN DOĞUŞUNU, İÇİMİ ACITIYOR SABAHLAR, TAŞIYAMIYORUM YÜKÜMÜ CANLARIM... BEN HASRETİN, ÖZLEMLERİMİN YORGUNUYUM. BURUKLUĞUM, ANLAYAMAYAN YÜZLERE, UMURSAMAZ, HİSSİZ GÜLÜŞLERE, DALGA GEÇMİYORUM YARENLERİM... YAŞAYAMADIĞIM, YAŞAMIN YORGUNUYUM. KALIRSAM GÖLGESİ BOL AĞACIN ALTINDA, BAKIŞLARIM UZANIRSA SONSUZLUKLARA, ÇIKMAZSA SON NEFESİM DUDAKLARIMDAN... KAYBOLAN İNANÇLARIMIN YORGUNUYUM. MERSİN / 13-07-2008 |
ancak bu yorgunluklar birer tecrübe bizlere
yorgunluklar bazen yıldırıyor, bazen de hırslandırıyor insanı.
bence ikinci seçim daha iyi (yorulmamak yani)
güzel bir anlatım
saygılarımla...