DEFTERİM KALEMİM
DEFTERİM KALEMİM
Bembeyaz sayfanla güldün yüzüme Sineni çizerken kara kalemim Dönüp aldırmadın bunca sözüme Açtıkça bağrına yara kalemim Bazen tarla oldu çiçek gül oldu Bazen yürüdüğüm uzun yol oldu Bazen anlatılmaz bin bir hal oldu Yazdı da demedi dura kalemim Nice krallar nice saraylar yıktım Çoğundan yaralı muzaffer çıktım Tığı kemendimi boynuma taktım Demez yeri değil bura kalemim Dağ başında pınar oldum çağladım Rüzgâr esti yağmur yağdı ağladım Özümü bitmeyen aşka bağladım Gönül vermiş yanan nura kalemim Sırrımızı yazdık dağ ile taşa Sakladık yıllarca yoktur telaşa Kazıdı künyemi bir mezar taşa Çekiç tokmak vura vura kalemim Bilse de söylemez Zümrüdü Anka Ervahı ezelden sözü var hakka Geçiyor ömür gün saat dakika Musallada dosta sora kalemim İRADİ‘nin böyle defter kalemi Kimseler görmesin derdi elemi Eksiğin görmeden sev şu âlemi Kalplerde çıkasın tura kalemim İRADİ (İsmail Aydoğmuş) |