büyüttüğün yaratık...yeşil gözlerime hapsettim bakışlarını nazar değmesin diye mavi boncuk taktım keskin dokunuşlarının izlerine... bir uçurumdu gözyaşlarımın düştüğü boşluğun çıkmazı sandığım gülüşlerin... ben ise isyan eden dilimin yeminli kölesiydim... bu gece ziyaretime gelse ilk ve son kez bakışlarının yaralı hüznü içimi titretse soğuk terli bedenim bir kat daha acısa ve bir kez daha acıtabilse yaralarıma kan damlatan hissiz bedenini... ve tutsan ellerimi alıp götürsen yüreğimi yüreğine de yaşasam tutsaklığının yırtıcı,parçalayıcı haykırışlarını en dibine kadar yaşatsan... zincirlesem yaralı bedenimi en dipsiz kuyuların karanlığına görmese gözlerin sadece duysan çığlık dolu yakarışlarımı... ya da gör; gör; nasıl bir yaratık büyüttüğünü... belki o zaman esaretliğimi yaşatırsın belki kim bilir... menekşe... |
derin bir çalışma ve duygu yoğunluğu...
ben ise isyan eden dilimin
yeminli kölesiydim...
saygımla...