SON BAHARDAYIM
SON BAHARDAYIM
Zirve dağlarda, birikmiş bir karım Hangi güneş, hangi rüzgâra ben yârım Zamanın kement vurduğu bir anım Bir deli bir divane, belkide biraz küs Ama mevsimlerden, hep son bahardayım Üç kapı arasına sıkışmış bir dalım Kırdılar beni param parçayım Biri sabrım, biri nefsim, biri ahım Sardılar her yanımı, nefessiz bıraktılar Ama mevsimlerden, hep son bahardayım kurumuş bir ağaçta salanan dalim dökülmüş yapraklarım, kurumuş yanlarım kurtlar sarmış her yanımı böceklere yârım bir balta bir bıçak bir darbeye kalmış Ama mevsimlerden, hep son bahardayım Zirve dağlarda birikmiş bir karım Kırdılar beni param parçayım Zamanın kement vurduğu bir anım Dökülmüş yapraklarım, kurumuş yanlarım Ama mevsimlerden, hep son bahardayım... Hüseyin TORUN |