çocukken nenemden duymuştum
kırk ikindi yağmurları
kırk ikindi
kırk gün yağarmış hep ikindi vakti

çocuk aklımda kalmış işte
her gün her gün
yurttan yürüyerek okula giderken
yağardı hep
biraz bulut
biraz güneş
biraz kararırdı gökyüzü
biraz açardı ardından
her yer apaydınlık

kırk ikindi yağmurları ne zaman yağardı unuttum
hatırlamıyorum
ilkbahar mıydı o zaman
sonbahar mıydı mevsim
okul yolu vardı hep
ilkbaharda da
sonbaharda da

yağmadı yağmadı bu sene
yağmadı hiç
dereler cılız bu yüzden
göller boş
bu yaz susuz geçecek
kuraklık nanik diyecek derken
kaç gündür bir yağmur bir yağmur ki
sormayın gitsin
her gün ikindi vakti

hava bir bulutlu
kapalı ve karanlık
bir açık
güneş ışılıyor
apaçık aydınlık
kırk ikindi yağmurları mı bu acaba
nenem sağ olsaydı da sorsaydım

"Gök gürlüyor öte dağlarda. Ne şimşek var, ne yıldırım; hava ne kadar da naif. Karşı dağlar yemyeşil. Uçlanıp uzamış otlar, yapraklanmış ağaçlar, renk renk çiçekler. Bardağımda kırmızı şarap; yağmuru dinliyorum düşleyerek. Ve yağmura rağmen susmadan ötüşen kuşları. Ne mutlu değil mi bana. Bencil olmayalım; darısı başınıza tabii..."

29/Mayıs/2020/Koruköy