.
Aklı-fikri yok sayıp, hurafe bardağına,
Kendimiz zehir döküp, kendimiz içiyoruz...
Masalları kutsayıp, kurak gönül bağına,
Kendimiz kahır ekip, kendimiz biçiyoruz...
.
Gözde matem yaşları, elde sitem taşları,
Ele yıkmak huyumuz, bütün kötü işleri...
Oysa Harun gelip de, Karun olan başları,
Kendimiz tek tek bakıp, kendimiz seçiyoruz...
.
Her saniye yeniden kurulurken kainat,
Kaç asırdır aynıyız, akan zamana inat...
Ne fen umurumuzda, ne eğitim, ne sanat,
Kendimiz çağdan çıkıp, kendimiz kaçıyoruz...
.
Dünde kaldı fetihti, ganimetti, cihattı,
Aklı kullanan kafir, Müslümana fark attı...
Cahil hacı-hocadan kalplere giden hattı,
Kendimiz bizzat çekip, kendimiz açıyoruz...
.
Cenneti arzular da, cehennemi yaşarız,
Bin bir haltı yeyip de, neticeye şaşarız...
Sanırız kuru lafla her zorluğu aşarız,
Kendimiz kanat takıp, kendimiz uçuyoruz...
.
Derler elest bezminde, saadet de, keder de,
Yazılmış satır, satır her kul için kaderde...
Buna kanıp çağlardır, miskince dertten derde,
Kendimiz boyun büküp, kendimiz göçüyoruz...
.
Girip canlı putlara tapınma sırasına,
Yara ekleriz yurdun gariplik yarasına...
Soy-sop ya da mezheple, milletin arasına,
Kendimiz fitne sokup, kendimiz saçıyoruz...
.
İlla bir kılıf bulup, kanarız hilafına,
Ölürüz, öldürürüz şeyhlerin tek lafına...
Atatürk’ün izinden, yobazların safına,
Kendimiz cübbe dikip, kendimiz geçiyoruz...
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 2019)