SONUÇAnladım ki; ruhunu derin bir sükûn sarmış Heyecandan neş’e den hiçbir eser kalmamış O deli haz nerede nerde o çılgın arzu İhtirasın yerini sanki pişmanlık almış Ne ayrılığın hüznü ne vuslatın sevinci Buruk bir tebessüm var yüzümde çizgi çizgi Ateşle kelebeğin sona erdi ahengi Aynı dalda uç veren güller açmadan solmuş Kurudu akarsular tükendi koca deniz Ne fırtına ne dalga ne imbattan kaldı iz İlkbahar yaşanmadan sinsice bastırdı güz Kaçınılmaz son diye, dedikleri de buymuş |
Ne fırtına ne dalga ne imbattan kaldı iz
İlkbahar yaşanmadan sinsice bastırdı güz
Kaçınılmaz akıbet dedikleri de buymuş
Seven yüreklerin denizi tükenmez, seven yüreklerin gözlerinden akan damlalar sel olur, doldurur o denizi. İlkbaharlar, sonbaharlar gelir geçer yine de yürekler her daim sevgi doludur. O yürekler değil midir akarsuları kurutan da, denizi tüketen de... İnsan var oldukça bu döngü hep devam edecek.Yüreğinize sağlık.