Dokunabilseydim
Ah keşke dokunabilseydim avuçlarına
Giderken bir yanım sürüklendi peşinden
Dudaklarımda sana ait sözler
Ve aşkımız kaldı
Kırık kanatlarıyla.

Dokunabilseydim bakışlarının ucuna
Kal diyebilseydim
Saçlarına takıldı tüm bildiklerim
Uçtu, savruldu, kayboldu
Unuttum tüm bildiklerimi
Dokunamadım, söyleyemedim.
Oysa ne çok şey vardı
Sevgi adına söylenmesi gereken.

Dokunabilseydim yanaklarına
Silebilseydim gözyaşlarını
Seninim hala deyip
Sarabilseydim titreyen bedenini
Hiç bırakmadan
Dakikalarca ağlayıp omuzlarında
Ölüm deseydim
Ölüm ayıracak beni senden
Başka hiçbir kuvvet yetmeyecek
Diyebilseydim.
Diyemedim.
Ağır ağır
Hıçkıra hıçkıra
Bensizliğe,
Hüzünlerin sokaklarına gittin
Ardın sıra haykıramadım
Gitmeeeeeeee
İşte o an yarım bir insan olduğumu anladım
Dökülürken ağaçlardan
Hazanın kurumuş yaprakları.

Oysa hep senindim
Gözlerimi kaçırsam da
Ellerimi uzatamasam da
Dokunamasam da
Senindim..

Şiirlerim hep mutsuz kalacak
Hiç gülmeyecek mısralarım
Odam karanlık,
Aynalar gerçekleri yansıtacak.

Gözleri renkli çocuklarımız olmayacak
Bize ait bir kanepe
Bir balkon denizi gören
Olmayacak biliyorum.

20.11.2006
Zaten her ayrılık
Beklenen Bir vuslattı
Hiç gerçekleşmeyen

Ertuğrul Bayam