Çöküş
Çakılıp kalıyorum koltuğa
Yüzümde torba, torba çöküşün izi. Hissedebiliyorum derinini İçimden geçen tüm soru cümlelerini Saklıyorum beklentileri, Ucu yanık kelimelerin bir köşesine Rüzgârın esintisi yetmiyor Ecelin terini dindirmeye Yazıyorum seni… Sayfa, sayfa… Yıllar sonra yeniden tanışıyorum, virgülle Yarım kalanların anısına Bir yudum daha içiyorum Geceden… Bir nefes daha, Sensizlikten… Kır saçlı bir adam beliriyor, Perdelerin arasında. Gece, Sabaha gebe… Bu ne acele sevgiye.. Hava akımı olsa gerek, Sıra dışı nefretler sahnede Ömür dediğin kaç perdelik oyun Gözlerin çevrelediği Sözlerin o derbeder hali Kaç perdelik sevda bizimkisi Böyle, derin mi gideceksin Böyle, acımasız mı seveceksin Hava akımı olsa gerek Her sevinç, Aynı perde de Her öfke, Kalıcı dertte. |
mutlu olmak istesek bişeyleri hayal ederiz.şimdi hayalleri gerçeğe çevirme zamanı ... nasılmıı yazarak tabiii.çünkü her okuduğunda o mutluluğu defalarca yaşarsın.acı çektiklerinide yaz... çünkü her okuduğunda ondan ders alırsın.
çöküş..... ben senin şiirlerinin hayranı oldum galiba çok güzeller.her şiir ayrı bir güzellik katıyo okuyanada büyük bir zevk....