Muhibim Münkirden Geldi
Darıldım dünya kinine
Kaldın mı uçmağın külüne Gel de dost selamı gör Yerde bitmiştir görebilene batıl getir Kuşak kuşak saz avcıları gelir İyi insanlar hep atıyla Hep sazıyla Gitti kaldı dillerimizde ağıtları Bilmeyin beni Benim kendimi bildiğim gibi Kurun sinsi sinsi Araf sofrası Siz kurun benim helalim Rahmanımdır Düşmemi bekle ölmeden Taşımayacak bilirim bir insan evladı Sırtında beni Bırak onlara iyiliğim kalsın Bizim muhibimiz münkirden geldi |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...