CAN BACIM
am iki bin dört yılından beri
Şu gönlümde ana oldun can bacım Anamı kaybedip yetim düşeli, Dertlerime ortak oldun can bacım.. Köyde beraberdik taş duvar evde Çareler aradık o yaşta derde Gündelikçi olduk o günler bir de Sen benimle dert taş oldun can bacım.. Altmışın sonunda gurbete geldin Gündelik işlerle günleri sav dun Yetmişli yıllarda yuvanı kurdun Ali beye yoldaş oldun can bacım.. İki bin dokuz da düzen dağıldı Dostumdan çok düşmanlarım var idi İstemezler bir huzuru çok gördü Yanımda hep sağlam durdun can bacım.. Beş yıldan beridir derdi çekerim Sellere karışır şu didelerim Hoyratlar elinde tüm emeklerim Çaresine ortak oldun can bacım.. Can Hasan’ım ben ümitsiz değilim Zor yollardan geçtim, iyi bilirim Şu garip gönlümün köşkünde yerin Ablam idin, anam oldun can bacım.. Hasan Erkılıç Ankara, 22 Nisan’^2020 |