hüzün
sessizliğe / sensizliğe gömüldü bütün evren
gece en siyah perdesini indirdi hüzünlü bir hikayenin üzerine oysa,buğday başakları vardı ellerinde /rüyalarımdan kalma bir de papatyalar / tüm masumluğuyla....... hayat böyle işte bir var / bir yok misali insandan hiç bir şey kalmıyor geriye / hikayenin sonun da hüzünden başka.... emine rezzan sipahi |
hatırlar insan.
Papatya çok güzel bir çicek dir ama koparıp öldük ten sonra kokmaya başlar.
Çok güzel bir Şiir. Yüreğinize sağlık.