VİCDANSIZ
ne gamdan uslanırım ne kederden
ne senden korkarım ne de ellerden hasta bir aşığım kalkamam yerimden biri tutsun tutsun artık şu nasırlı ellerimden kirli bir elbisem, toz içinde saçlarım hiç yıkanmayan vede yıkanmayacak yorgun bir bedenim geride kalacak bir saz ve şiirlerimm sende biliyorsun ben artık azrailin pençesindeyim kapartamadığım ve kurumuş bir çift gözüm göremıyorum dunyayı böylemiydi senin sözün hani hepm yanımda olacaktın gül yüzlüm ne olduda döndün sözünden ne olduda kayboıldu özün hiç mi acımadın ardında kalanlara hiç mi düşünmedin sana inanları hiç mi utanmadın yakarken son hatıralrı ve hiç hiç mi korkmadın yıkarken bır ınsanı... |