Bana bu dünyada aşkı öğreten
Gecelerden kara gözü özledim
Dudağından kayıp sevgi getiren
Seviyorum diyen sözü özledim

Yokluğunda yetim gibi kaldığım
Sesini duyunca huzur bulduğum
O mah cemaline kurban olduğum
Okşayıp öptüğüm yüzü özledim

Gönül sarayıma köşkü yaptıran
Görünce kalbimi küt, küt attıran
Ekmeğime tadı, tuzu kattıran
Yürekten sevdiğim kızı özledim

Dost ile sohbeti sözünü bilen
Çagırdıgım yere koşarak gelen
Bir tek bakışıyla kalbimi delen
Mutluluktan uçan bizi özledim

Sarılıp bana yan, yana oturan
Başımı göğsüne basıp yatıran
Kırlardan papatya çiçek getiren
El, ele gezdiğim yazı özledim

Şarkımızı çalan dudak da Ney’le
Sevdasını sunan elinde meyle
Necati Yanardağ, değildi böyle
Derdimi döktüğüm sazı özledim

Necati KEÇELİ
İZMİR