kim bilir kaç gecenin yokluğunda parıldar duygularım
yokluğunun acısı dolaşır bedenimin tüm damarlarında
tarumar olmuş tüm hücrelerim morarmış dudaklarım
aşk acısını çeken bilir anlatılmaz yaşanır tüm varlığınla

yaktım sigaramı üfledim dumanını karanlık boşluklara
aklıma sen geldin yine usulca gülümsedim arsızca
ne yağmurlar yağdı da biz ıslanmadık hiç seninle
ne boranlar geldi geçti sevdamızda hiç eksilmedik

pencere kenarındayım şimdi gecenin karanlığındayım
herkes çekilmiş evlerine bir ben kalmışım ortalıkta sensiz
cam kenarındayım can kırıklıklarıyla dolu yorgun kalbim
soluklarım bile sessizce çıkıyor bedenimden çaresiz

düşüncelerdeyim gene her akşam gibi kafam karışık
acıyor her nefes alışımda böğrüm ,yutkunamıyorum
paramparça duygularım içsel çöküntülerin diplerindeyim
ne yapsak da boşmuş ,bu aşkı yarına götüremedik,yazık


etraf sessiz gece karanlık ben duyguların derinliklerinde
analiz ediyorum bu aşkı,neydi eksik,niye bitti gitti diye
hani sevgi hiç bitmezdi,sonsuza dek hep sürerdi aşklar?
yalanmış gülüm her şey,ne desek boşmuş,bu aşkı yarına götüremedik...


candan
5.5.2020
salı 23.57
izmir