ŞEBİ ARUS
ŞEBİ ARUS
Annem öldü/ Yeğenlerim öldü Peş peşe/ Halam öldü geçenlerde Şimdi yeni haber aldım Amcam ölmüş Rahmet olsun hepsine Hepsi bir yıl içinde Hüzünlere battık biz Yüzdük hüzün denizinde Hüzün yılım oldu benim Efendimiz gibi Şimdi daha iyi anlıyorum onu Acısını hissediyorum yüreğimde Annem öldü Yeğenlerim öldü peş peşe Şimdi yatıyorlar sıra serviler gibi bir bahçe içinde Bekliyorlar Amcamı Hazırlık yapıyorlar En güzel bir şekilde Karşılamak için Annem Gülizar hatun Yeğenlerim Alkame ve Mücahit Amcam Muhammet Rahmet olsun ruhlarına Deryalar kadar rahmet Hep beraber gittiler Elele tutuşarak gittiler Düğüne gider gibi gittiler Ölüme gittiler birbirleriyle yarışarak Ve aşkla Düğünlerine gittiler Düğünlerine gittiler Düğünleri oldu her birinin Annem babama kavuştu Yeğenlerim sevgililerine Amcam kavuşacak geçmişlerine Dedem hoca Ahmet Efendi Ninem Hatice hatun Halalarım Ayşe Fatma ve emine Bekliyorlar onu Hazırlıklarına başladılar sevinçle Şimdi biz sessizce anıyoruz onları Anıyor ve ağlıyoruz sessizce Gözyaşlarımızı akıtıyoruz sessiz ve derinden Irmak olup yüreğimiz çağlıyor Ama aramızda kalsın Laf arasında Hep birbirimizden habersiz Düğünleri oldu diyoruz Annemin düğünü Alkame nin düğünü Mücahit’in düğünü Şimdi de diyeceğiz muhtemel Muhammet Amcamın düğünü olacak Düğün var düğün var düğünümüz var Buyurun gelin dostlar düğünümüz var Köpeğimiz vardı mini minnacık yavrucak Daha üç gün oldu kavuşalı Ne de sevmiştik zavallıyı Aniden ölüverdi birdenbire öldü Bir sabah bulduk onu yuvasının önünde upuzun yatmış olarak Henüz bir adı da yoktu koymamıştık Şimdi diyorum ki adı Kıtmir olsun O da onlarla cennette birlikte olsun Biliyorum olmayacak olmaz olamaz amma Öyle olmasını istiyorum Gönlüm böyle istiyor Gönlüme söz geçiremiyorum Ahmet KEMAL |
cennet bahçesinde güller arasında
anan yüreğin var olsun...