SAFİNAZ
SAFİNAZ
Sekiz kapıyı dokuz ederdi Safinaz. Ağzında hiç sır tutmaz. Sıkılınca canı yemeğim yok akşama, Severse ortamı yemeğinin altı yanar. Pek sevmezdi süslenmeyi, Böyle beğensin beğenen beni. Her işi de anlardı, Bilmediği tek balık tutmaktı. Oturunca ağrırdı ayakları, Bugün çok mu gezdim derdi. Severdi dolmayı, Sarmasını bilmezdi. Sözde çok hamarattı. Bir anlatır, bir anlatırdı kendini. Sanki kendi değil de, Hayal ettiği Safinaz’dı... |