EL OLDUN
Vedasız gittiğin o günden beri
çağlayıp gözümden akan sel oldun Çok aradım bulamadım izini Ortadan kaybolup sanki sır oldun.. Sevdiceğim halimizi bilmedik Gam, keder elinden bir gün gülmedik İstesek de leyli sohbet etmedik Ummana karıştın sanki yel oldun.. Bakışınla girmiş idin gönlüme Ömür katmış idin sanki ömrüme Ben kıyıp ta dokunmazken tenine, Hoyratın elinde gonca gül oldun.. Kerem gibi senin sevginle yandım Ferhat’ın misali dağları deldim Mecnun gibi peşin sıra yürüdüm Bir uçsuz, bucaksız ıssız çöl oldun.. Can Hasan’ım ardın sıra ağlarım Çaresi yok ben bu dertle yanarım Geri gelmez günlerime yanarım Evvel gönlün deydim, şimdi el oldum.. Hasan Erkılıç Ankara, 15 Nisan’ 2020 |