Acılarıma çok söz bastım
Ben seni her özlediğimde dudaklarıma tuz,
Yangınıma buz, Acılarıma da söz bastım... Konuştuğum fotoğraflarını yırtıp attıktan sonrasındaysa sustum... Küfredip gidişine... Duygusu edersiz, İmlası yetersiz, Okuyanı belli belirsiz bir şiir gibi adını bağıra bağıra Ruhum yorulasıya kadar ki kızmalarımla da barıştım... Senden sonra da yalnızca kelimelerime inanıp kandım Sana sadakat borcum da kalmadı Çünkü ben Yanıbaşımda, Ruhumda hep onlarla uyuyup uyandım... Seni özlediğim zamanlar Dudaklarıma tuz, Yangınıma buz, Acılarıma da çok söz bastım... Ama artık adını bile anmıyorum Ve bir daha özler miyim? İnan sanmıyorum... Güray Gökkaya |