BİR GÜN
BİR GÜN
Bir gün, Herkesin her şeyden yorulduğu zaman Usulca ve yine gel. Çağrılmadan ve haber vermeden Gidişin gibi olsun mümkünse Mesela, mevsim sonbahar iken takvimlerde Sararmış yapraklar omuzlarımda birikirken Öylece sessizce yine gel. Hiç konuşmadan ağır ağır yürüyelim birlikte Bir gazete parçasıyla temizlediğim bankta, Ya da insanların ilkbaharlarını unuttuğu parkta Oturalım yan yana kırık dökük anılarla Arada gözlerinin gülümseyişinden sun Ben, hiç tamamlanmayacak şiirime Bir satır daha düşeyim gözlerinden Bir avuç yemi birlikte atalım güvercinlere Ayrıklığımızın bir tek ortak yanı bu olsun Bir gün, Herkesin her şeyden yorulduğu zaman Yorulmaktan yorgun Düşlerime, Dilime, Sesime, Tenime, Usulca ve yine gel. 06/2015 MANİSA |