AL BENİ DE GÖTÜR
Derelerden akan coşkun sel gibi,
Al beni de götür gittiğin yere. Yükseklerden esen serin yel gibi, Al beni de götür gittiğin yere. Kerem Aslı’sına nasıl yandıysa Mecnun Leyla’sını nice andıysa Züleyha Yusuf’u köle sandıysa, Al beni de götür gittiğin yere. Kırlangıçlar uçtu bekliyor avcı Bu dava Hak için biliyor savcı Ateşi yakmaya geliyor kavcı, Al beni de götür gittiğin yere. Coşkun su misali akayım dedim Senin şu haline bakayım dedim Bir pula dünyayı yakayım dedim, Al beni de götür gittiğin yere. Çöllerde kalmışım bakarım taşa Közü tutmak için bulunmaz maşa Söylediğim söze desem de haşa, Al beni de götür gittiğin yere. Görmüyor bir kere o kara gözün Beni deli eder senin son sözün Seninde dünyada gülecek yüzün, Al beni de götür gittiğin yere. DOĞANAY’ım gençlik elden gidiyor Durmadan konuşan sorun ne diyor Gelip geçen herkes selam ediyor, Al beni de götür gittiğin yere. Kemal DOĞANAY Şiirimi Günün Şiirine layık gören Seçki Kuruluna ve Yorum yapan değerli şair arkadaşlara TEŞEKKÜRLERİMİ sunarım! |