YOKLUĞUNLA ÖLDÜ GÖNLÜM
YOKLUĞUNLA ÖLDÜ GÖNLÜM
Benim şiirlerim esintidir Anadolu’dan Dağların zirvelerinden, ferahlatıcı Kekik, nane, emzikotu, rezene Seni düşünürüm, bir ceylan iner serin sulara Daha çok seviyorum, dağların yücesini Modern dünyanın fiyakalı yalnızıyım ben Maviye, yeşile özlemim ondan Ve ille de sana Benim şiirlerimde kahve var bol köpüklü Bana seni getiren telve var Çay var gün boyu içtiğim Çayımdaki dem var Ve özleminin tortusu nem var Sen var Seni düşündükçe en güzel Türküleri mırıldanıyorum Kır çiçeklerinin allı, morlu yapraklarına Aşkın sihirli şarkısı takılır dilime ’Hasretinle Yandı Gönlüm Yokluğunla Öldü Gönlüm.’ İSMAİL MALATYA |