Bugününü kurtaran, yarınını ne bilir!
Bilse, bugün içinde kimler umut taşırdı...
Umuda bir vaad var ancak yaradan bilir!
Umutsuzluk içinde ne insanlar yaşardı...

Kullar eziyetini kullardan çektiğinde!
Merhamet duvarının sabır taşları çatlar...
İnsan sevmediğini birine ettiğinde!
Hak takvalı kulları alametinden saklar...

Suya hasret toprağın kavrulup külü yanar...
Mevsimler tez değişir, tıpkı insanlar gibi!
Kimi soğukta donar, kimi ğüneşte yanar...
Siyah saçına aklar dolar karlı dağ gibi!

Gidiyorum, karanlık bir düşünce içimde...
Kulaklarımda ki ses, ’sen, çok geç kaldın’ diyor!
Topladım duyguları, geleceğin içinde...
Ne yolum haz veriyor ne de bana gel diyor!

Ömrüm örenli bir yol, düşüp/kalkıp gidiyor...
Ne yolcusu bekliyor ne de bu yol bitiyor!
Geriye baktığımda hepsi benden gidiyor!
Sona birkaç kulaç var, o da bana yetmiyor...

Yaşar Kılıç