Mazide kaldı o güzelim günlerimiz,
Bahar yaza, kış bahara, mevsimlerimiz,
Değişmeyen ne, uykusuz gecelerimiz,
Her şey değişti ama bir ben odun kaldım.

Varsın değişsin, koyunla keçinin yeri,
Sarraf bilir eldeki altının değeri,
Çıkar bir gün bedel, ezmişsen garipleri,
Rüzgâr yön değiştirdi, bir ben talaş kaldım.

Hepimiz başkalarını eleştiririz,
Bir aynaya bakmalıyız, kendimiz neyiz,
Aynalar yalan söylemez, görünür cehiz,
Herkes çağ atladı da, bir ben keriz kaldım.

Firavun için bile, Nil tersine akar,
Kimsesiz yetim çocuklara, kimler bakar,
Bir ilâcı olsa, önce kendine çalar,
Kellerde saclandı bir ben kelaynak kaldım.

Sular bulanmayınca durulmaz bilinir,
Yaratılanlar kul olmayınca, hak yenir,
Yiyenler yemeye devam, bir gün tiksinir,
Semizler düşünsün, bir ben kılçıklı kaldım.

Kimseye laf yok, bir ben sokak serserisi,
Her ne varsa, güzel olmalı, boş gerisi,
Dağda bile dost oldu, çakalı, tilkisi,
Ne evrimleşmedi ki, bir ben aptal kaldım.

Yaratan güzel yaratmış, hallere şükür,
Bileğin güçlüyse, düşmüşe sen de tükür,
Emsalsiz sofralara çökünce, sil süpür,
Kürkler çoktan değişti, bir ben çıplak kaldım.

Halimi anlatmaya devam edeceğim,
Diyetim yok ki, kimlere ne vereceğim,
Yönler karışsa da, hep aynı eseceğim,
Anlayışsız kimse yok, bir ben hodul kaldım.

Milletim büyük küçük dolarla konuşur,
Anlaşacak beyler, Hilton’larda buluşur,
Böyle giderse, tekrar haçlılar oluşur,
Kılıçlar kalem oldu, bir ben tahmaz kaldım.

Nefis, kendin insan sanıp, yazdın şiiri,
Yine üzerin, alınır sözleri biri,
Hak edenlere ödenmeli alın teri,
Herkes medenileşti, bir ben kalas kaldım.

20/04/2001