GÖNÜL FALI
Bir mektubun geldi, gönlüme bugün,
Kalbinin resmiydi, zarfında pulu. Sabahtan akşama başladı düğün, Bilsen ne hevesle oynattın kulu. Küskünü olduğum aynalar bile, El etti karşıdan, sevine güle. Kendimi kaptırdım, nurani sele, Önüme serildi, sevdanın yolu. Firari umutlar düştü indime, Çağlayan sevgiler doldu bendime, Gelin güvey oldum, kendi kendime, Zaten böyle olur, garibin hali. Gönlümün ufkundan ışıdı yüzün, Felekten bahtıma kopardım izin, Aklımca gel diye, Tükiye’mizin, Bütün yollarına döşedim halı. Yüreğim yıllardır viranda bekler, Yıkılmış bahçemi sardı çiçekler. Dağıldı bulutlar, açıldı gökler, Hüzün bulutumdan yağmadı dolu. Sana nasıl desem, nasıl anlatsam, Yürürlükten kalktı, yalnızlık yasam. Çaldı çiftetelli, dağıldı tasam, Görenler dediler, vallahi deli. Bir mektubun geldi, gönlüme bugün, Kırk gün ve kırk gece başladı düğün, Yemeği bıraktım, günde üç öğün, Bana yeter oldu, sevgimin balı. Koluma attığım çimdiğin hışmı, Yine anlatmadı, hayal mi, düş mü? Şeytan mı yanıldı, baht üşütmüş mü? Böyle açılmazdı gönlümün falı. Mehmet Nacar |
yuregin ve kalemin daim olsun
saygilar