SİCİLİ BOZUK ŞAİR
Gözyaşlarımla yoğurduğum bu eserim
Yıllardır küs olduğum Kadim dostum Onur KÖSE’ye ithafımdır. Sicili bozuk yetim bir şairin edasıyla Demleniverdi mest olurken Acılı kalemimin ucundaki hayattan kopan kelimeler Ve asumanda kalmadı gece yoldaşım Süreyya Ve avuçlarımda terimden boğulup gitti umutlar Şimdi bu şehrin karanlığında yürünülmez tek başına Bir dost gerek bu sicili bozuk yaralıya Ey ömrümü kederiyle gasp eden İstanbul! Ben sana sığdım da sen sığmadın bana Nedir Allah aşkına sinende suladığın bu girdap? Elindeki iki mermiyle hayatıma kastın mı var? Dingin şeb-i ni bölen boğazımda şahlanan bu hıçkırıklar aşkına Ver desem sana Allah’ın bu üvey kuluna verir misin dostunu ona? |