Dün cihana güneş açtı
Gri köpüklerin arasından
Meraklı bakınan yeryüzüne
Sen geldin aklıma
Gözlerimi diksem, alıyor şulen
Başımı öne eğsem
Kaçıyor boşa zaman
Mahrum aydınlığından yüzünün

Nasıl söylesem
Zor, bakışlardan tasarruf

Gece yine uykum kaçtı
Kalbim sızlıyordu
Isırılmış gibi yarasından
Gözkapaklarım ağır, darasından
Dalsam varır mıydım saklıma
Öpmeye gözlerinin karasından
Uzak bakışlarına bir değsem
Bir kilitlense huzmen
Ayaklarına sırnaşan masuma
Bir uzatsan parmaklarını
Bir desen...

Nasıl söylesem
Zarftan taşmakta mazruf

Yanından geçmek nasıl ilaçtı
Yarinden geçen ne bilsin
Nasıldı kaçmak küheylana, harasından
Dörtnala koşup da yasaklıma
Tesadüfü oynamak varınca
Nasıldı düğümlemek boğazı
Durduramazken ayaklarını
Sözcüklerine şiir gerekliydi
Taşırdıklarını süzmen
Sabah umdukların biterdi belki akşama
Oysa hayallere sebilsin
Hesapsızca harcamaktan korktuğum müsrif
Yetinmeliydim kararınca
Dehlizlerimdeydi istif
Gecenin kavurduğu ayazı
Şiirlerim vardı
Alnıma çektiğim berede
Gözbebeklerim puslu
Ufuk kadar geriden bakan

Bir de sen...

Nasıl söylesem
Kor sönmüyor kırılmazsa curuf

Sen söylesen bir kere de
İlk fıske gelse
İlk çatlak, buğusundan gözünün
İçe akan avaz dudaklarımın narasından
Sarhoş olmuş hint kınasından
Ellerine motif
Nasıl söylesem

Üçe kadar saysak mı

Çımasından tutup çeksek yılları
İçimden sızan coşku
Haketme hadsizliğime tutsak mı
Med cezir sarkacında
Terlemiş kalbim
Kifayetsiz bir korkak mı

Nasıl desem
Bilmem ki

Bir, desen...


erol başçı