YANMAK...
Bu defa;
Yanılmam sanmıştım Yakılmam; Yayılmam; Işın hızıyla Meğer bırakılır mışım Birikilirmisim; Bir çukurda Gaz odası; Gaza getiren dünyada Gidiyor muyum? Geride; Olmaları gerekenler mi? Ben olamayan Bıraktığım sahneler mi? Ateş;moleküllerine Ateşten yaratılan; Diğer meleklerine Benzemiyor Allah’ın Bende Taştan değildim hani Yakardım eskiden Kızda vardı; Kızan da bana Benim bu işlerimde Tutmazdım Hiç ellerinden Ya hayat; Benimkinin? Biz bu arayı geçelim Bize bu ara açtıran Kaderle beraberce; Kadehlerle içelim Başka ömür Kalmadı belki Annelere; Bir sözüm Olsun o zaman: Gücününüzün yetmediği aşk’a burnunuzu sokmayın; hem oğullarınızı yakarsınız;hemde kendiniz. Tabiî;yanmaz tava değilseniz! 25.03.2020/ESKŞEHİR |
Gücününüzün yetmediği aşk’a burnunuzu sokmayın;
hem oğullarınızı yakarsınız;hemde kendiniz.
Tabiî;yanmaz tava değilseniz!
Bu güzel şiiri, yazan ve bizimle paylaşan Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM. Nice güzel şiirlere...