Şiirin makamı
Yalnızlığımın korkusu var yüreğimde
karanlığın güneşten kaçtığı gibi… O yüzdendir..; Tutsaklığın bedenimdeki ruhumu sarması oysa usumda hayaller oluşmalıydı... Korkunun şekli çizilirken aklımda hüzünlerim tek tek şiir oluyordu kalemimde… Yazardım..! Yazardım..! Hece Hece...! Taki tükenip bitene kadar harfleri… Bitincede arar dururdum mısraları dizilmeyen sevdanın yollarında… Aslında umutlar yüklemiştim harflere sevdanın şiirleri olsunlar diye… Oysa..; Hala hüzünler dökülüyordu yürek atımlarımda. İşte bu yüzden kalemim suskundu…Şiirlere..! 30.01.2020 / Bayram köse |
güzel bir şiir okudum 👏👏mutlu bir gün diliyorum...