İNSANI ANLATMAK İNSANDA!
Akşamın seher yerin’den,
Güneşin şafak vaktine, Ölümle yaşam; aynı cümle içinde! Yürürken yorgun düşlerinden, Toplumcu gerçekçi sayfalara... Düşündüğün bir ümit’in yası/nda! Ütopik bir pencereden; gerçekçi bir düş’e, Anladığın ve yaşattığınsa, Bulanık, berrak; düşünce fırtınaları! Vurmuştur; acının yazgısı zamanla, Kader denen; alnındaki haritaya İnsanı yazmışsındır; şu satırlarda, İnsanı anlarken: insanda. ARİFİ |