HZ.İBRAHİM‘İN BAŞKALDIRISI 2
HZ.İBRAHİM‘İN BAŞKALDIRISI
2 İbrahim ve Nemrut Nemrut bu adı üstünde Nemrut acımasız zalim gaddar Kan bürümüş gözlerini Kan içmeye adamış kendisini Kan denizinde yüzmek işi gücü İşi gücü masumların kanına girmek Ama olmadı Nemrut olamayacak Elbette zulm sürmeyecek sonsuza kadar Sonsuza kadar sürmez hiçbir zulüm ey Tağutlar Elbet size karşı bir İbrahim gelecek Her Nemrut’un bir İbrahim’i olacak Her Musa’nın bir Firavunu Her Firavunun bir Musa’sı olacak Olmalı olması mukadder Allah zulme razı olmaz elbette Olmayacak Zulm ile devlet abat olmaz olmayacak Olmadı bu kez de Nemrut’un düşmanı büyüdü Nemrut’un evinde Büyüdüğü gibi Musa’nın Firavunun evinde Azer ki Nemrut’un veziriydi Put yapıyor duruyordu Nemrut şeklinde Ve insanları zorluyordu tapınmaya Bu putların önünde Onun tek işi buydu Buydu onun tek işi Zalime yardımcı olmak Azer’in karısı sakladı karnındaki bebeği kocasından Doğurdu onu bir mağarada ağladı acısından Büyüttü o’nu gizlice Azer’den ve Nemruttan Gün geldi büyüdü serpildi Büyücek bir çocuk oldu Artık ortaya çıkarmak gerekti onu Daha fazla sürdüremezdi bu sırrı saklamayı Başka yerden öğreneceğine Ondan öğrenmeliydi Dedi Bu senin çocuğun Azer kızdı öfkelendi Aldı götürdü onu Nemrut’a Al öldür bunu dedi Bu o kahinlerin haber verdiği çocuk Gizlice büyüttü onu bir mağarada sakladı İşte al bu senin düşmanın Benim ocağımda boy verdi Öldür onu ne istersen yap Ben sana tapmaktayım Ben senin emir kulunun sen benim Tanrım Tanrısın sen ne istesen yaparsın İster serbest bırakırsın bu diriltmek olur İster öldürürsün bu senin hakkın Nemrut dedi getir onu bana Onu itaat ettiririm ben kendime Azer tuttu elini küçük İbrahim’in Getirdi Nemrut’un yanına, Al işte bu senin kölen İter secde ettir kendine ister yok et Secde etmezse eğer halkın en büyük Tanrısına Nemrut dedi ey İbrahim Ben yeryüznün Tanrısıyım Senin annenin Babanın Hayır dedi İbrahim sen en ufak bir şey bile yaratamazsın Yalan söylüyorsun sen yalan Sen zavallı birisin Benim Tanrım Allah’tır O yemez içmez uyumaz Doğmamış ve doğrulmamıştır Oysa sen de bizim gibi Yiyor içiyor ve uyuyorsun Kadınlarla yatıyor çocuk ediniyorsun Benim Rabbimin hiçbir şeye ihtiyacı yok Oysa sen ihtiyaç duyuyorsun her şeye Yediklerini çıkartıyorsun Üşüyünce elbiseye yanınca serinlemeye ihtiyacın var Sen muhtaç sen zavallı sen aciz sen korkak birisin Şimşek çakınca korkuyor içki içince sapıtıyorsun Sen muhtaç sen zavallı sen aciz sen korkak birisin Ben böyle bir tanrıya inanmam İnanmam böyle aciz böyle zavallı bir Tanrıya Tanrı dediğin İhtiyacı olmaz hiçbir şeye Her şeyi o yaratır Noksanlıklardan münezzehtir münezzeh Senin gibi kahin sözüyle Günahsız çocukları öldürmez Kıymaz o zavallılara Korkmasaydın bunu yapmazdın Korkmasaydın böyle davranmazdın Tanrıya kimse zarar veremez O kadir-i mutlaktır Sen bana bile zarar veremezsin Bir yarar da sağlayamazsın Senin gücün yetmez Ahmet KEMAL |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şairimi içtenlikle KUTLUYORUM...