Nerdesin be annem, nerdesin!
Yalnızlığıma dokunuyorlar anne,
Hayallerime saldırıyorlar. Boğmaya çalışıyorlar bedenimi, Dayanamıyorum acizliğime, şefkatine muhtacım. Kötü bu dünya, anlamsız yaşamak. Türküler dudağımda sönük, yokluğun hayatımda azap. Bir sevda kuşu ötüyor gökyüzünde, tellallar habercisi ayrılığın. Nerdesin be annem, nerdesin! Çocukluğumdan düşler kaldı maziden. Su taşıdığımız dereler kurudu. Hani hatırladınmı kulağımı çektiğin o yaramazlık günlerimi. Toprağımıza bereket gelmez oldu be annem. Masa örtümüzün dantelleri ağladı hep. Gülümsemelerin eksik kaldı akşam yemeğinde. Sabahları doğan güneş daha bi hüzünlü artık. Nerdesin be annem, nerdesin! Kurtalan semalarına muhammet’in melekleri gelmez oldu. Oğlun Yusuf’un düştüğü kuyudan çıkmaz oldu... |
yüreğinize emeğinize sağlık...