UMUTLARIM GÜZ GİRDABINDAUmutlarım güz girdabında yok oluyor. Eriyor, hayaller sonbahar sofralarında. Her yer hasret, hava hüzün kokuyor. Geldiğin gün gibi gidişinde sonbaharda. Daha sert esiyor, bak ayrılık rüzgârları. Yapraklarını döküyor, artık buse ağaçları. Nasılda unuttun bir anda bütün anıları? Yıktın, gittin, bütün güzellikleri sonbaharda. Bir bir tespih gibi dizerken senin için mısraları, Senin için senin adına hayâl ederken yarınları Nefretin ile gömdün, mezara bütün umutları. Bir kurşunla öldürdün, beni yine sonbaharda. Aklına gelmiyor ama unutma bu dünya fani. Belki değil, elbet güzelliğinde geçici. Bir gün anlarsın, kaybedersen bu seveni. Akar, göz yaşların seninde bir sonbaharda. Yıllar sonra bulursan karanfilleri bir kırık vazoda Göremezsen gerçek renkleri gök kuşaklarında Depreşirse bu gün ki hayâllerin ruhunda bir anda İki damla göz yaşı düşerse avuçlarına o zaman Hissedersin, ölümüne sevenin ıstıraplarını ruhunda Bu günlerden kalan ne varsa elinde hepsi yüceleşir Şimdi nefret ettiğin büyük sevgi gözünde devleşir Renk, renk karanfiller ancak ellerinde güzelleşir Hayâldi, bu düşünceler benim için her sonbaharda Bakarsan geçmişe gönül bahçeleri tarumar olmuş Hasretinden karanfil tutan parmaklar harap olmuş Aşkın şahidi buse ağaçları sevgisizlikten kurumuş Duyarsın gözlerine tapan insan ölmüş, sonbaharda Hayrettin TARHAN |
duyması dileklerimle ve anlaması
sevgiyle...