BEN ÖLMEDEN ÖNCE
Ağacın gölgesinde uyuyorum
Cevizin büyüsüne kapılıyorum, Rüzgarın hafifçe dokunuşuyla, Sakince geçmişime dönüyorum. Çok önceden bir çocuk varmış, Doğayla iç içe yaşarken, Büyülüyeci bir çift göz görmüş, Zamanın değerini bilmezken. Kimmiş, neymiş umursamazdı Maniler yazmaktan bıkmazdı İleri geri dolaşır durur, Yine de aklı bir karışdı. Halada karışık aklı, Bir türlü seçim yapamadı, Elindekileri de kaybedince , Büsbütün umutsuz oldu. Galiba yalnız ölecek Bu düşünce delirtecek Filozof gibi içgüdüsel, Yaşayıp ziyan olacak. |
Ağacın gölgesinde uyuyorum
Cevizin büyüsüne kapılıyorum,
Rüzgarın hafifçe dokunuşuyla,
Sakince geçmişime dönüyorum
Bu güzel şiiri, yazan ve bizimle paylaşan Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...