sakin ruhum alev aldı semaya kendim kadar gördüm bütün iri gözleri kendim kadar üzüldüm kendim kadar korktum ve kendim kadar utandım hiç gülmediğim kadar ağladım kendi kendime...
oysa öldüğüm kadar yaşayacağımı söylemişlerdi bana bahar var diyerek defalarca öldürdüler öldürdüler öldürürken bile öldürdüler aydınlık olacak geceler demişlerdi yeniden doğmayı beklerken ayaklarım kök saldı o meşhur fırtınalara şimdi her esinti izlerimi taşıyor kuru topraklara parça parça dağılıyorum kendim kadar yaşadım...
oysa bir şiir kadar doğmak bir şiir kadar yaşamak derin mana araflarında toz bulutu olurdum belki sonu ne olursa olsun bir şiir kadar ölmek isterdim...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ölümün heykeli... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ölümün heykeli... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.