Biz hüznü sevdik acıya kardeştik zaten
Kendimizdi gideceğimiz tek yer dünyada
Dudağımızda zehir bir ıslıkla dolaştık Uzak yakın coğrafyalarda Biz hüznü sevdik acıya kardeştik zaten Çok gam soluduk çok dert biriktirdik Yalnızlığımızı güzel kıldık Kederle ördük kafiyelerimizi Biz şiiri sevdik türküye yanıktık zaten Ceketimizi sevdiğimizin üstüne attık Bir mezar yeri kadar yerimiz oldu yeryüzünde Oraya beyazlar kuşandık da girdik Biz hayata uzak ölüme yakındık zaten |