Menekşe
MENEKŞE
Taze bir çiçek Körpr bir umuttu menekşe Toprak ananın bağrında El sallardı yıldızlara El sallardı güneşe Ama bir gün bir hoyrat el Çekti kopardı dalından Bedeni ikiye böldü Ayırdı toprağından Toprak ana bağrını yırttı Saçını yoldu arından Hoyrat kokladı çiçeği çirkince Genzi kokuyla doldu doldu Kaldırıp attı menekşeyi O sonsuz karanlıklara Menekşeyi başka hoyratlar Bir başka eller yoldu Oysa doymamıştı toprağına menekşe Özlem doluydu göğsü, yıldızlara güneşe Cehalet rüzgârına kapılmıştı o da işte Toprağına dönmeyi bekliyor hep menekşe KUTUBİ Tevfik Keneş |