.
Akıl gözlüğümle gördüm ki meğer
Kula kul üreten din bölüyormuş...
Vicdan sözlüğümle yordum ki meğer
Haktan hak türeten ün buluyormuş...
.
Esaret virüsü sinmiş bağrına,
Sürüyle güdülmek gitmez ağrına...
Pejmürde hallerde, birlik uğruna,
Büyümeden o, sen, ben ölüyormuş...
.
Allanır, pullanır dogma eşiği,
Masalla sallanır taklit beşiği...
Sönünce sanatın, ilmin ışığı,
Uygarlık ufkunda gün soluyormuş...
.
Cehalet zalime ucuz sermaye,
Saltanat sürmeye, saray kurmaya...
Ayak şükrederken birkaç hurmaya,
Baş bütün aleme şan salıyormuş...
.
Siyasi kavgalar sayılır cihat,
Silinmiş hayırla şerri bölen hat...
Susunca tefekkür, çağdaş içtihat,
Yobaz, din adına can alıyormuş...
.
Düşman görülünce akıl, izanlar,
Tutulur duyguyla, hisle mizanlar...
Mutlaka hakikat sanılan zanlar,
Mutmain kalplerde kin oluyormuş...
.
Kar etmez bugüne dünkü reçete,
Bunu yazar lakin muhterem çete...
Bin yıldır bitmeyen kutlu gecede,
Sadece mürşitler yön biliyormuş...
.
Yok ise amelde kafirden farkı,
Tespihle, tavafla ne değişir ki...
Münafık, tevhide sarıp da şirki,
Müslüman yurdunda çan çalıyormuş...
.
Sadakat tasması geçince boyna,
Biçare kurbanla keyfince oyna...
Eski hoş, yeni boş gelince beyne,
Takvimde hep aynı gün kalıyormuş...
.
Bostancı, boşuna yorma takadı,
Eğriye konulmuş doğrunun adı...
Hak, hukuk bilmezse mahkeme, kadı,
Musibet bir gidip, bin geliyormuş...
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 2020)