Başlangıç Sahnesi
Zihnimde yer etmişsin bir kere.
Süslü kafeterya masalarında, Nemli gözlerimiz kavuşurdu. Bol tebessümlü simalar yerleşirdi zihnimize. Kalabalık; En güçlü tesellisiydi, İçimizden geçenlerin. Bakışların haritam olurdu, Gönlüne giden yolda… Direnirdim.. Avuçlarım terlerdi. Masanın neresinde durmalıydı acaba ellerim? Sözcükler acele mi ediyordu, Dudaklarımdan süzülürken. Doğru zaman mıydı? Yoksa; Yüreğin teğet mi geçecekti sevgime. Soframız, Hayatı savunuşlarımıza sahne olurdu. Akardın gözlerimden içeri.. O aldığım son nefesti sanki.. |
şiirin bana geçmişimde birini hatırlattı.sürükleyici bi şiir.