Bir Resmin...Bir Adın...
Adı olmayan resimlerde tanıdım seni...
Yüzünü tanımadığım... Ellerimle çizmediğim her kıvrımını.. Bana ne kadar uzak olsanda sevdim seni.. Kendimce hayallere kapılıp umutlar büyüttüm yüreğimde... Bir keresi daha olamasada seni görebilmenin.. İmkansızlıklarda sevebilmeyi öğrendim seni.. Özlemek istedim seni resimlerinde... Garip bir duyguyla bağlanırya insan işte... Adını bilmek bile yeter bazen... Sevebilmeye yettiğine göre... Seni sevmek o kadar kolayki.. Bir resmin.. Bir adın... İmkansızlıklarda yeşeren yaprağımdın... İlkbaharımda açtın çiçeklendik.. Şimdi nerdesin.. Döküldü yapraklarımız.. Soldu çiçekler... Ama artık bildiğim bir şey var... Sen imkansızsan yaşamakta imkansızmış ey yâr... |