SEVDİĞİMHep seviyorum dersin bilmem kaçıncı defa Bir gün çıkıp gelmeye çaren yok mu sevdiğim Yıllardır çektirirsin bitip tükenmez cefa Yüreğinde aşk diye, yaran yok mu sevdiğim Gurbet diye koştun, ne olduğunu bilmeden Kaçar gibi gidersin, gözyaşını silmeden Bu nasıl aşk, sevgidir unutursun ölmeden Aşk, sevda hesabını soran yok mu sevdiğim Terk edip gidişinle, zehir ettin aşları Bitirdin hayalleri, kâbus ettin düşleri Bir mendille koşarak silmeye bu yaşları Tren, vapur, uçakla aran yok mu sevdiğim Hep döneceğim dedin neden niye gelmedin Bir gün kapımı çalıp şu yüzüme gülmedin Aylarca bekledim de mektup bile salmadın Bir kalemle bir kâğıt veren yok mu sevdiğim Merhameti çürütüp, vicdansızlığı kurdun Vicdanları katlettin insanlığımı vurdun Köşe bucak kaçarsın şimdi nereye vardın Senide yüreğinden vuran yok mu sevdiğim Necati’yi bıraktın çaresiz dertle, gama Siyah beyaz resimler gönlüme olur yama Belki yaşama küstüm, belki gönülde sana Sana haykırışımı, gören yok mu sevdiğim Necati KEÇELİ İZMİR |