bâbil
Bâbilin asma bahçelerinden içeri girip!
Ademin o meşhur günahkâr elmalarından yedim... Susuzluktan , çatlamış dudaklarımın serabı ! kaybolmuş mecnun çölünde deli divane içinde veryansın bir halde.. Meçhul ’dü.. Belki de: yanlız kalmak ’dan dolayı sadece tanrı mesül’dü.. |