Az ötemde
deniz feneri meyhanesi
yine salaş dökük...
Siyah beyaz
zamanlara giyinmiş...
Önünden geçip
devam edersem
terk edilmiş deniz fenerine
yok
sağa dönüp
Martı sokaktan
aşağı salınırsam
yine denize çıkarım
poyraz esiyorsa
biraz deniz
birazda
yosun kokarım..

Keyfim yerindeyse
balıkçılarla laflar
kedilere sürünür
köpeklere dalaşır...
Rıhtım caddesinde
avare avare dolaşırım
bir tek rıhtıma gidemem..

Kimide
başım tenhada
gözlerim boşlukta
olsun isterim
Fener sokağından
aşağı sallanır
Deniz fenerinin
yalnızlığına
martıların
kalabalığına karışır
Küflenmiş zamanların
içinde
kendimle sohbete dalarım.
Yalnızlık türküleri sarar
her yanımı...
Ayrılık türkülerini sevmem
Rıhtım da bıraktım onları
gittiği günde...
O gün bu gündür
gitmem rıhtıma da
boğazım düğümlenir
boğulurum....

Necip Kahraman