GECELERİN KONUĞU
Ne dünya yıkılır, ne ben ölürüm,
Sensiz de yaşanır, dar gecelerde. Sevinip sanma ki, yalnız kalırım, Hayalin benimle, hür gecelerde. Biraz uyuklasam, girer düşüme, Hasret canavarı, düşer peşime, Yıldızlar yanarak, yağar başıma, Sanırsın gümüşten, kar gecelerde. Seher yelleriyle sevgiler yolla. Koyu karanlığa elini salla. Dikenden ayırıp, verdiğim gülle, Gönlüme selama, dur gecelerde. Aklınca desen ki, ’’Unutmam gerek’’. Belki de uyursun, gülümseyerek... Yaşlı gözlerini özleyen yürek, Işıl ışıl yanan, kor gecelerde. Gönlümün mihrabı sevdaya dönük, Aylardır beklerken, hasretle yanık. Yüzsüzlük ederek, gönlüne konuk, Olursa sırtından, vur gecelerde. Feleğin elinden umutlar çalmak, Dipsiz kuyularda urgansız kalmak, Gözümü yumarak, düşlere dalmak, Hayalin olmadan, zor gecelerde. Mehmet Nacar |