Şeytanı KovmakÖlümün çığlığı içimdeki şeytanı boğarken saatlerdir güneşin altında bekliyor kefen gece boylu boyunca çırpınıyor ben ona gelirken eski günleri yaşıyorum sabaha göç ederken üzgün ve kederli ateş içindeyim korkumun dili tutulmuş cesaret nöbetindeyim keyfimin kurbanıyım bu son vakitte beyaz kısrak üstünde sefere gider gibiyim bir kartal sesi karışıyor çürüyecek tenime çamuru kurumuş bedenim balçık içinde bakışlarım çarmıha gerilmiş tenim kaderin gölgesinde ha düştüm düşeceğim ufkun dibine kaldırdım ellerimi tüm eller üstüne soğuk nefesler dondu düşüncelerimin içinde ah yaşım ah başım ışığın sönüyor fanusumun içinde yangın çıkmış içimdeki şeytan yanmış kime ne düpedüz depresyon doğuruyorum bir ışıkla cehennemi ruhumdan kovuyorum |