Bizim çocuklarımız
Ne bir kalp kırdı ne gönül incitti
Sadece sevdi
İnsanı koydular sevginin merkezine
Ne dostları üzdü
Nede düşmanı sevindirdi
Silahla saldıranlara gül ile karşılık verdi
Hiç bir kusurları olmadığı halde
Haksızca insafsızca incitildi
Neden reva gördüler zulmü
Neden kırdılar kalbimizi
Biz çok özlüyoruz
O Yusuf yüzlüleri.


Bizim çocuklarımız dağa çıkmadı.
Ellerinde ne silah vardı ne bomba
Sağ ellerinde kalem
Sol ellerinde gül vardı
İkramları gül
Karşılıkları tebessüm oldu
Al bayrağı örtü yaptılar bedenlerine
Kimi şehit kimi gazi
Neden üzdüler o yusuf yüzlüleri
Şırnakta cudide gabarda kaldı
O yiğit ve masum bedenler
Biz çok özlüyoruz
O Asım yüzlüleri.


Her gün dağa çıkan evlatlarına nöbet tutanlar
Bir defade düşündünüzmü
Gidipde dönmeyen
Alyazmalı eşine
Küçük balasına
Can ciğer annesine
Ömründe hiçbir zaman incitmediği babasına
Hasret giden yiğitleri
Biz çok özlüyoruz
O Yusuf yüzlüleri.

O Anneleri manşetlere taşıyanlar
Hiç düşündünüzmü
Gencecik yaşlarında
Canından çok sevdiği vatanın bağrına emanet eden
Yatağı toprak
Yorganı Al bayrak
O gencecik yiğitleri
Biz çok özlüyoruz
O Yusuf yüzlüleri