Atam, bize hür bir Türkiye bıraktınız,
Yerinizde huzurla uyuyup, yatınız,
Tam altmış üç yıldır, öksüz, garip, yalnızız,
Millet olarak aynı yerde saymaktayız.

Milletimi uyandırmamak istiyorlar,
Bizi avanak, kara cahil sanıyorlar,
Her gün gençliğe hitabene bakıyorlar,
Atam, anlayacak zeka yok, arıyorlar,

Sizin gibi liderden çok utanıyorum,
Yeriniz hâlâ dolmadı, üzülüyorum,
Herkesi Atatürkçüyüm der görüyorum,
Gerçekci az, çoğu riyakâr, sanıyorum.

Kadın-erkek hep beraber tek yürektiniz,
Araç yok, topu-mermiyi elde çektiniz,
Bizim gibi nesile emanet ettiniz,
Okumak için kontenjan beklemekteyiz.

Üniversiteye üç milyon başvuracak,
Üç yüz bin öğrenci kazandırılmayacak,
Boş kalan avare, sokakta dolaşacak,
Ya mafyalar, ya eşkıya sahip çıkacak.

Atam, başımızdakilerden davacıyım,
Çizdiğiniz yoldan hiç ayrılmayacağım,
Önüme çıkan engelleri aşacağım,
Ben bunu yalnız da olsam, başaracağım.

Altmış üç senede, bir arpa boyu gittik,
Kimliğimizi dünden bugüne kaybettik,
Değerli bıraktığın lirayı yedirdik,
Ekonomist yok, Amerika’dan getirdik.

Atam, sana yazacak daha çok haber var,
Kışlar bahar gibi, yazın da yağıyor kar,
Zenginlerimize her gün kâr üstüne kâr,
Memleketimizi doldurdu, uyanıklar.

Atam, sen hiç üzülme, gençliğin halleder,
Gerekirse, yolunuzda canımız gider,
Bu bayrağımız artık gönderden zor iner,
Azmimizle nice zaferler, bizi bekler.

10/5/2001