muhayyel sevgiliye

vardır elbet her badirenin bir bitimi sevgili
solma
solma bir kaktüs çiçeği gibi
sağlam dursun köklerin toprağa
geçer her şey
sabaha eren her karanlık gece gibi

çevirdim başımı bu sabah
dağlara ,denizlere baktım
her biri asırlardır ayaktaydı
tıpkı bir aslan gibi heybetli ve kükrek
oysa ne tufanlar gördüler
ne kasırgalar , depremler
her biri ki
başlarına bir belaydı

indim kıyısına denizin
deniz bin bir tınıdaydı
bir rittüel içindeydi her şey
dalgalar kıyıyı vurmaktaydı

derin bir nefes aldım ohhh
tutunduğum yaşamdı bu sabah tatlı ve hoş
uzaktan gelen bir esintiydi belki
beni yaşama bağlayan
umut,hayal içre bir sevda ki
bir Dersim rüzgarı gibi
beni silkeleyip böyle sallayan.

Ki deniz anasıydı yaşamın
bin bir türün ev sahibiydi
ve bin bir kavganın
baktım mavi sularına iyice ve derin
yutmaktaydı büyük olanlar, küçükleri
acımasızca ve kanı serin.

Bir hoşum bu gün bu sabah
içimde bir yaşama sevinci ki kabına sığmaz
kıpır kıpır , delirmiş ve matrak az biraz
ey hayat sen ne hoşsun bu sabah
ilk kez sevdim seni bu gün
olsam da muhayyel sevgiliye uzakta , binlerce fersah.

Doğan Karaağaç